«Даъво»ни бизда «даъвогарлик» деб ишлатиш одат бўлган. «Даъво» сўзи луғатда «дуо»–«чақириш» маъносини билдиради. Шариат истилоҳида эса: Бировда ўзининг ҳаққи борлиги тўғрисида хабар бериш даъводир.