«Сулҳ» сўзи луғатда орадаги низодан кейин «ярашиш», келишиш маъносини англатади. Шаръий истилоҳда эса: Сулҳ низони кўтарадиган шартномадир. Сулҳнинг шариатга киритилиши оят ва ҳадислар асосида бўлган.