باب لا ينقض الوضوء مسّ المرأة
18-БОБ. АЁЛГА ТЕГИШ ТАҲОРАТНИ БУЗМАЙДИ
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: كُنْتُ أَنَامُ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَرِجْلَايَ فِي قِبْلَتِهِ، فَإِذَا سَجَدَ غَمَزَنِي، فَقَبَضْتُ رِجْلَيَّ، فَإِذَا قَامَ بَسَطْتُهُمَا... الحديث. رواه الشيخان.
33. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олд томонларида ухлар эдим. Икки оёғим у зотнинг қибла томонларида бўлар эди. Сажда қилсалар, менга тегиб қўяр эдилар, оёқларимни йиғиштириб олардим, турганларида эса яна узатиб олар эдим... ».
Икки шайх (Бухорий ва Муслим) ривоят қилишган.
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يُقَبِّلُ بَعْضَ أَزْوَاجِهِ، ثُمَّ يُصَلِّي وَلَا يَتَوَضَّأُ. كذا رواه في السنن الأربعة، والبزار في (مسنده) بإسناد حسنه.
34. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айрим завжаларини ўпар, кейин намоз ўқир эдилар, таҳорат қилмас эдилар...».
Тўртовлари (Насоий, Абу Довуд, Термизий ва Ибн Можа) «Сунан» китобларида, Баззор «Муснад»ида ҳасан санад ила ривоят қилишган.
قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا: مَا فِي الْآيَةِ مِنْ قَوْلِهش: «أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ» (النساء: 43) الْجِمَاعُ، إِلَّا أَنَّ اللهَ حَيِيٌّ كَنَّى بِالْحَسَنِ عَنِ الْقَبِيحِ، كَمَا كَنَّى بِالْمَسِّ عَنِ الْجِمَاعِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: «وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ» (البقرة: 237) والمرادُ: الجماعُ بالإجماع.
35. Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо шундай деди:
«У Зотнинг «...ёхуд аёлларга теккан бўлсангиз-у...»* деган қавлида жимоъ назарда тутилган. Аллоҳ ҳаёли Зотдир, шунинг учун хунук нарсага гўзал ишора қилган, худди У Зотнинг «Агар уларга қўл теккизмай туриб талоқ қилсангиз»** қавлида қўл текказиш деб жимоъга ишора қилганидек. Бу ерда кўзда тутилган маъно жимоъ эканига ижмо қилинган.
Қуртубий (6/140), Ибн Касийр (1/503) ва Тобарий (5/102) ўз тафсирларида зикр қилишган.
* Нисо сураси, 43-оят.
** Бақара сураси, 237-оят.
باب مسّ الذكر لا ينقضُ الوضوءَ
19-БОБ. ЗАКАРНИ УШЛАШ ТАҲОРАТНИ БУЗМАЙДИ
عَنْ قَيْسِ بْنِ طَلْقٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الرَّجُلِ يَمَسُّ ذَكَرَهُ فِي الصَّلَاةِ،فَقَالَ: «هَلْ هُوَ إِلَّا بَضْعَةٌ مِنْكَ». أَخْرَجَهُ الْخَمْسَةُ. قال الترمذي: هَذَا الْحَدِيثُ أَحْسَنُ شَيْءٍ يُرْوَى فِي هَذَا الْبَابِ. ورواه ابن حبان في (صحيحه)، ورواه الطحاوي وقال: هذا حديث مستقيم، غير مضطرب في أسناده ولا في متنه، فهو حديث صحيح، معارض لحديث بُسرة.
36. Қайс ибн Талқ отасидан ривоят қилади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан намозда закарига теккан киши ҳақида сўрашди. Шунда у зот: «У ўзингнинг бир аъзоинг, холос», дедилар».
Бешовлари (Термизий, Насоий, Абу Довуд, Ибн Можа ва Аҳмад) ривоят қилишган.
Термизий: «Ушбу ҳадис бу борада ривоят қилинган энг яхши ҳадисдир», деган. Шунингдек, Ибн Ҳиббон ҳам уни «Саҳиҳ»ида ривоят қилган. Таҳовий ҳам ривоят қилиб, «Бу дуруст ҳадисдир. Санади ҳам, матни ҳам музтариб эмас. Саҳиҳ ҳадисдир. Бусранинг ҳадисига қарама-қаршидир», деган.
نَقَلَ الطَّحَاوِيُّ عَنْ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: مَا أُبَالِي أَنْفِي مَسَسْتُ أَوْ أُذُنِي أَوْ ذَكَرِي.
37. Таҳовий Алий розияллоҳу анҳудан нақл қилади:
«Бурнимгами, қулоғимгами ёки закаримгами тегсам, парво қилмайман» («Шарҳи маъонил осор» 1/78).
وَعَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: مَا أُبَالِي ذَكَرِي مَسَسْتُ فِي الصَّلَاةِ أَوْ أُذُنِي أَوْ أَنْفِي.
وعن كثير من الصحابة نحوه.
38. Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Намозда закаримгами, қулоғимгами ёки бурнимгами тегсам, парво қилмайман» («Шарҳи маъонил осор» 1/78).
Кўплаб саҳобалардан шунга ўхшаш қавл ривоят қилинган.
وَعَنْ سَعْدٍ: لَمَّا سُئِلَ عَنْ مَسِّ الذَّكَرِ، فَقَالَ: إِنْ كَانَ شَيْءٌ مِنْكَ نَجِسًا فَاقْطَعْهُ وَلَا بَأْسَ بِهِ.
39. Саъддан закарни ушлаш ҳақида сўрашганда у шундай деди:
«Бирор жойинг нажас бўлса, уни кесиб ташлай қол! (Намозда закарга тегиб кетишнинг) ҳечқиси йўқ» («Шарҳи маъонил осор» 1/77).
وَعَنِ الْحَسَنِ: أَنَّهُ كَانَ يَكْرَهُ مَسَّ الْفَرْجِ، فَإِنْ فَعَلَ لَمْ يَرَ عَلَيْهِ وُضُوءًا. قاله القاري، انتهى ما في (الطيب الشذي)، وكذا في (الطحاوي)، وإسناد هذه الروايات مذكور في (الطحاوي)، فانظر ثمة.
40. Ҳасандан ривоят қилинади:
«У киши фаржни ушлашни кариҳ кўрар эди. Лекин бундай қилган одам таҳорат қилиши керак деб билмас эди».
Буни Қорий ҳам айтган («Тоййибиш-шаззий»). Буни Таҳовий ҳам келтирган. Ушбу ривоятларнинг санадлари Таҳовийда зикр қилинган. Ўша ердан қараб олиш мумкин («Шарҳи маъонил осор» 1/77-79).
