باب الرجل يمس القرآن وهو جنب أو على غير طهارة، وكذا الحائض
29-БОБ. ЖУНУБ ЁКИ ТАҲОРАТСИЗ ҲОЛДА, ШУНИНГДЕК ҲАЙЗ КЎРГАН
ҲОЛДА ҚУРЪОННИ УШЛАШ ҲАҚИДА
في ( موطأ محمد): أخبرنا مالك، أخبرنا عبد الله بن أبي بكر بن محمد بن عمرو بن حزم قال: إن في الكتاب الذي كتبه رسول الله صلى الله عليه وسلم لعمرو بن حزم: «لَا يَمَسُّ الْقُرْآنَ إِلَّا طَاهِرٌ». رواه محمد في الموطأ.
68. Муҳаммаднинг «Муватто»сида шундай дейилган: Бизга Молик хабар берди. У деди: «Бизга Абдуллоҳ ибн Абу Бакр ибн Муҳаммад ибн Амр ибн Ҳазм хабар берди». У деди:«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Амр ибн Ҳазмга ёзган мактубларида «Қуръонни пок инсондан бошқаси ушламайди», дедилар».
Муҳаммад «Муватто»да ривоят қилган.
أخبرنا مالك، أخبرنا نافع عن ابن عمر؛ أنه كان يقول: لَا يَسْجُدُ الرَّجُلُ وَلَا يَقْرَأُ الْقُرْآنَ إِلَّا وَهُوَ طَاهِرٌ. رواه مالك في الموطأ والبيهقي. قال محمد: وبهذا كله نأخذ وهو قول أبي حنيفة - رحمه الله - إلا في خصلة واحده لا بأس بقراءة القرآن على غير طهر إلا أن يكون جنبا.
69. Бизга Молик хабар берди. У деди: «Бизга Нофеъ хабар берди». У Ибн Умардан:«Киши пок ҳолидагина сажда қилади, Қуръон ўқийди».
Молик «Муватто»да ва Байҳақийлар ривоят қилишган.
Муҳаммад шундай деди: «Буларнинг барчасига амал қиламиз. Бу Абу Ҳанийфа роҳимаҳуллоҳнинг сўзидир. Бир ўриндагина мумкин. Жунуб бўлмаса, таҳоратсиз Қуръон ўқишнинг ҳечқиси йўқ».
أخرجه أصحاب السنن الأربعة وابن حبان وصححه الحاكم والترمذي عَنْ عَلِيٍّ رضي الله عنه: كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا يَحْجُبُهُ أَوْ لَا يَحْجُزُهُ عَنِ الْقُرْآنِ شَيْءٌ لَيْسَ الْجَنَابَةُ.
70. Тўрт сунан эгалари (Абу Довуд, Термизий, Насоий, Ибн Можа) ва Ибн Ҳиббон – Ҳоким ва Термизий саҳиҳ дейишган – Алий розияллоҳу анҳудан ривоят қилишган: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни жунубликдан бошқа ҳеч нарса Қуръондан (қироатидан) тўсмас ёки тутиб қолмас эди».
عن نافع عن ابن عمر قال: قال رسول الله صلى الله عليه و سلم: «لَا يَقْرَأُ الْجُنُبُ وَلَا الْحَائِضُ الْقُرْآنَ». رواه الطحاوي، وهو قول أبي حنيفة وأبي يوسف ومحمد بن الحسن رحمهم الله تعالى. وقال الترمذي: وَهُوَ قَوْلُ أَكْثَرِ أَهْلِ العِلْمِ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَالتَّابِعِينَ، وَمَنْ بَعْدَهُمْ مِثْلِ: سُفْيَانَ الثَّوْرِيِّ، وَابْنِ الْمُبَارَكِ، وَالشَّافِعِيِّ، وَأَحْمَدَ، وَإِسْحَاقَ رحمهم الله تعالى، قَالُوا: لَا تَقْرَأُ الْحَائِضُ وَلَا الْجُنُبُ مِنَ الْقُرْآنِ شَيْئًا، إِلَّا طَرَفَ الْآيَةِ وَالْحَرْفَ وَنَحْوَ ذَلِكَ، وَرَخَّصُوا لِلْجُنُبِ وَالحَائِضِ فِي التَّسْبِيحِ وَالتَّهْلِيلِ. انتهى.
71. Нофеъдан, у Ибн Умардан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Жунуб ҳам, ҳайз кўрган аёл ҳам Қуръон ўқимайди», дедилар».
Таҳовий ривоят қилган.
Бу Абу Ҳанифа, Абу Юсуф ва Муҳаммад ибн Ҳасан роҳимаҳумуллоҳларнинг сўзидир.
Термизий шундай деган: Бу Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари, тобеъинлар ва улардан кейинги кўпчилик аҳли илмларнинг – Ибн Муборак, Шофеъий, Аҳмад ва Исҳоқ кабиларнинг сўзидир. Улар: «Ҳайз кўрган аёл ҳам, жунуб киши ҳам Қуръондан ҳеч нарса ўқимайди. Фақат оятнинг бир қисмини ёки (бир икки) ҳарф ўқиса бўлади», дейишган. Жунуб ва ҳайзли аёлнинг тасбиҳ, таҳлил («Субҳаналлоҳ», «Лаа илааҳа иллаллоҳ») айтишга рухсат беришган.
