Фарз, суннат, витр ва нафл намозларининг аввалги ракъатларида сано ўқиш суннат ҳисобланади. 

Бу ҳукмнинг далили қуйидагича:

 عَنْ أَبِي سَعِيدٍ  رضي الله عنه  قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللهِ  صلي الله عليه و سلم إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلَاةِ بِاللَّيْلِ كَبَّرَ ثُمَّ يَقُولُ: «سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَتَعَالَى جَدُّكَ، وَلَا إِلَهَ غَيْرُكَ». رَوَاهُ أَصْحَابُ السُّنَنِ

Абу Саъид розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: 

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон кечаси намозга турсалар, такбир айтар эдилар ва сўнгра: 

«Субҳанакаллоҳумма ва биҳамдика ва табаарока исмука ва таъаалаа жаддука ва лаа илааҳа ғойрук», дер эдилар».

«Сунан» эгалари ривоят қилишган.

Имом Термизий: «Ушбу ҳадис бу бобдаги энг машҳур ҳадисдир», деганлар. 

Ҳанафий ва ҳанбалий мазҳаблари санога ушбу дуони ўқишни ихтиёр қилганлар. Дуонинг маъноси:

«Аллоҳим! Сенинг Ўзингни поклаб ёд этаман ва Сенга ҳамду сано айтаман. Исминг муборак бўлди. Шаънинг олий бўлди. Сендан бошқа илоҳу маъбуд йўқ».

Санони имом ҳам, муқтадий ҳам, якка намозхон ҳам айтади.(“Баҳрур роъиқ” Намоз китоби).

Имом рукъуда турганида ёки жаҳрий қироат қилаётганида келиб қўшилган одам, такбири таҳримани айтади, лекин санони ўқимайди.

Имом саждада турганида ёки қаъдада ўтирганида келиб қўшилган одам, такбир ҳам айтади, санони ҳам ўқийди.

Қиёмда имомни топган киши, такбирни айтиб сано ўқийди. Агар имом жаҳрий қироат қилаётган бўлса, сано ўқимайди. Махфий ўқиётган бўлса, санони ўқийди. Агар имомни рукъу ёки саждада топиб, имомга етиб олшни имкони бўлса, санони ўқиб, имомга қўшилади. Етиб олмайдиган бўлса, тик турган ҳолатда такбирни айтади, сўнг иккинчи такбирни айтиб рукъу ёки саждага кетади. (Минҳатул холиқ алал баҳрир роъиқ). 

Биринчи ёки иккинчи ракъатга ета олмаган киши санони ўқимаган бўлса, қолдирган ракъатларни адо қилишга турганида сано, тааввуз ва басмалани ўқиб, давом эттиради.