шариат
|
тўғри йўл; остона ва сув ичиш жойи, диний ҳукмлар мажмуи; ҳар бир самовий диннинг барча ахлоқий, эътиқодий ва ҳуқуқий нормалари мажмуи.
|
шариф
|
олижаноб, аслзода, эъзозли, қадрли.
|
шарҳ
|
изоҳ.
|
шафоат
|
ҳимоя қилиш; бошқа бировга қўшилиб, унга ёрдам бериш ва ёнини олиб, бирор нарсани унинг учун сўраш. Пайғамбарлар, сиддиқлар, шаҳидлар, олимлар ва қориларнинг қиёмат куни гуноҳкор бандаларни Аллоҳдан ўтиниб кечирим сўраши.
|
шаҳодат
|
гувоҳлик; бирон нарса юзасидан гувоҳлик кўрсатмаси.
|
ширк
|
Аллоҳнинг илоҳиётда шериги бор деб эътиқод қилиш. Яъни, Аллоҳга ишониш билан бирга Унга илоҳликда бошқа жонли ва жонсиз нарсаларни баробар қилиш.
|
шоҳид
|
гувоҳ.
|
эҳсон
|
астойдиллик, виждонлилик, самимийлик, риёкорликнинг зидди.
|
эътиқод
|
ишонч, ишониш; кўнгилда тасдиқлаш; имон, дилдан эътироф этиш, қалбда тасдиқлаш; ихлос.
|
ярҳамукаллоҳ
|
Аллоҳ сизга раҳм қилсин.
|
яҳудий
|
Мусо алайҳиссаломга имон келтирган уммат.
|
қабзият
|
ич кетиши, қорин оғриши.
|
қабиҳ
|
жирканч, ярамас; дағал; қўпол; ахлоқсиз; инсонийлик меъёрларига зид; разил.
|
қавм
|
жамоа, уруғ, қабила.
|
қадар
|
пешонага битилган нарса, Алмийсоқда ҳукм қилинган ишлар.
|