Бўлимлар
| Атама номи | Атама |
|---|---|
| жарҳ-таъдил | ҳадис ровийлари ҳақида ижобий ёки салбий фикр билдириш илми. |
| жасад | тана, гавда, жусса, мурда, ўлик, бадан. |
| жаҳаннам | дўзах, нор, жаҳим, сақар, тамуғ. Дин талабларини бажармаган гуноҳкорлар охиратда жазоланадиган жой. |
| жаҳмий | Жаҳм ибн Сафвоннинг (?–745) издошлари. Улар Қуръоннинг яратилганлиги ғоясини биринчи бўлиб айтган оқим аъзолари. |
| жаҳрий | ошкора, бошқалар эшитадиган оҳангда, эшиттириб. |
| жимоъ | эр-хотиннинг қовушмоғи, жинсий алоқа. |
| жоиз | ижозат берилган, йўл берилган, рухсат этилган, мумкин. |
| жойнамоз | намоз ўқиладиган тўшама, гилам. |
| жомеъ масжид | беш вақт намоздан ташқари, жумъа, таровеҳ, жаноза ва ҳайит намозлари ўқиладиган масжид. |
| жоҳилият | араб тарихининг исломдан олдинги, диний-маърифий ўзгаришлардан холи даври. |
| жувонмарг | ёш ҳолатда вафот этиш. |
| жуз | битта мавзуга оид ҳадислар тўпланган сайланма. |
| забур | Довуд алайҳиссаломга нозил бўлган илоҳий китоб. |
| завол | кетиш, йўқолиш, беҳуда, абас. |
| заиф | “Заиф” сўзи луғатда “Қовий” – “кучли”нинг зидди, яъни, “кучсиз” деганидир. Заиф – ҳасан сифатини унинг шартларидан бирининг йўқолиши туфайли ўзида тўлиқ жамламаган нарсага айтилади. |