назр
|
сўз бериш, ваъда қилиш, аҳд қилиш.
|
намозгоҳ
|
намоз ўқиладиган жой.
|
насроний
|
масиҳий, христиан.
|
насс
|
очиқ ҳужжат. Бундан мурод оят ва ҳадисларнинг зоҳирий маънолари.
|
наҳв
|
томон, тараф; ўхшаш, мисол; чекка; синтаксис; араб тили грамматикаси.
|
наҳйи мункар
|
ёмонликлардан қайтариш
|
низо
|
тортишув, келишмовчилик, баҳс-мунозара.
|
номаи аъмол
|
амаллар номаси, дафтари. Икки фаришта (Кироман котибайн) томонидан ҳар бир кишининг савобли ишлари ва гуноҳлари ёзиб борилган дафтар.
|
носих ва мансух
|
бекор қилувчи ва бекор қилинган; ўчирувчи ва ўчирилган. Аввалги ҳукмнинг кейингиси билан бекор қилиниши. Қуръоннинг айрим оятларини, баъзи ҳадисларни амалдан қолдириш, татбиқ этмаслик. Шу каби оят ва ҳадис – “мансух”, уни бекор қилувчи эса – “носих” деб аталади.
|
нубувват
|
набийлик, пайғамбарлик, рисолат; Аллоҳ билан башар ўртасида воситачилик, Аллоҳнинг амри ва истакларини, рисолатни инсонларга етказиш.
|
обид
|
ибодат қилувчи инсон
|
олий санад
|
оз ровийлар билан энг юқори табақага етган силсила
|
олти китоб
|
машҳур олти муҳаддисларнинг китоблари. Уларнинг иккитаси саҳиҳ, тўрттаси сунан китоблари.
|
ориф
|
билувчи, танувчи (Аллоҳни танувчи)
|
осий
|
исён қилувчи, итоатсиз, гуноҳкор. Аллоҳнинг буйруқлари, Пайғамбар алайҳиссаломнинг суннатларига риоя қилмайдиган, шаръан тақиқланган ишларга қўл урадиган шахс.
|