охират
|
сўнг, ниҳоя, тамом бўлиш; нариги дунё; охирги кун. Одам вафот этгандан кейин борадиган дунё, олам; дунёнинг тугаши.
|
оят
|
илоҳий мўъжиза, белги; Қуръон сураларининг таркибий қисми.
|
Пайғамбар
|
Аллоҳнинг буйруқларини бандаларга етказувчи шахс, хабар келтирувчи.
|
парҳезкор
|
тақводор, художўй, диёнатли.
|
пешво
|
раҳнамо; раҳбар, устоз; маълум бир соҳа ёки ишда етакчи, илғор киши. Дин ва шариат қонун-қоидаларини ҳимоя қилувчи олимлар, уламо ва ҳукамолар.
|
раббоний
|
илоҳий, Аллоҳга ҳақиқий боғланган.
|
работ
|
мусофирхона, бекат, шаҳар атрофи, карвонсарой, савдо жойи.
|
расул
|
элчи, чопар, пайғамбар, набий.
|
раҳматуллоҳи алайҳ
|
унга Аллоҳнинг раҳмати бўлсин
|
раъй
|
фикр, таққослаш
|
риё
|
хўжакўрсин.
|
риёзат
|
қийналиш, заҳмат, машаққат, тариқат шартларидан бири.
|
рижол
|
ҳадис ривоят қилган кишилар
|
ризқ
|
Аллоҳнинг ҳар бир инсонга берган улуши.
|
риҳлат
|
сафар.
|