ровий
|
ривоят қилувчи
|
розияллоҳу анҳу
|
Аллоҳ ундан рози бўлсин
|
рофизий
|
ислом динидан четга чиққан оқим.
|
роҳиб
|
христианлар бошлиғи.
|
руҳоний
|
дин арбоблари.
|
рўза
|
исломдаги бешта асосий рукндан бири. Аллоҳ розилиги ва савоб умидида саҳардан ифторгача ейиш, ичиш ва жимоъдан сақланиш.
|
савоб
|
яхшилик, эзгулик, ажр.
|
садуқ
|
ростгўй, ҳадис ровийларнинг ижобий сифатларидан бири
|
сайёд
|
овчи.
|
салавот
|
пайғамбар алайҳиссаломга бағишлаб айтиладиган дуолар мажмуйи.
|
санад
|
ҳадис ровийлари силсиласи
|
саҳиҳ
|
соғлом, ҳақиқий, ишончли, тўғри, бехато; мақбул ҳадисларнинг биринчи тури; исноди бошидан охиригача адолатли, аниқлик эгаси бўлган кишининг ўзи каби бўлган кишидан ривоят қилган, ўзидан кучлироқ ровийга зид бўлмаган иллатсиз ҳадислар.
|
саҳиҳайн
|
имом Бухорий ва имом Муслимнинг машҳур икки китоби: “Саҳиҳи Бухорий”, “Саҳиҳи Муслим”.
|
саҳоба
|
суҳбатдош, сафдош, ёрдамчи, ҳамроҳ; Муҳаммад алайҳиссаломни имон келтирган ҳолда кўрган ва мусулмон ҳолида вафот топган киши.
|
сиддиқ
|
чин дилдан тасдиқ этиб ишонувчи, валийлик мартабаси.
|